GAIN heeft sinds 1 juni een nieuwe programmamedewerker: Mitch van Hensbergen. Mitch is meer dan thuis in de wereld van infectiepreventie en antibioticaresistentie. En hij bruist ook nog eens van energie en enthousiasme.
Voor we de diepte ingaan: vertel eens wie je bent, als mens?
‘Ik ben een sociale kameleon en “klik” daardoor makkelijk met anderen – dat mag je wel van jezelf zeggen, toch? Mijn voelsprieten staan behoorlijk scherp afgesteld: als mensen wat op de achtergrond blijven, haal ik ze erbij. Energiek, dat woord is ook wel op mij van toepassing. Toch ben ik geen uitgesproken extrovert. Ik vind het heerlijk om me te verliezen in computerspelletjes, even afsluiten van de wereld en de batterij opladen. Zal ik de rest maar in steekwoorden doen? Er is nogal veel waar ik warm voor loop. Bordspellen. Japanse otaku-cultuur. Derby’s tussen NEC en aartsrivaal Vitesse. Schaken. Wordt vaak gezien als oudemannensport, en dat is het ook wel een beetje. Maar het zijn wel heel leuke oude mannen. Zo’n verbintenis over generaties heen, vind ik heel mooi. Dat is weer die kameleon, hè?’
Je bent geboren in Tiel, bracht je jeugd door in Oosterhout, studeerde in Maastricht, werkte in Heerlen en nu ben je voor GAIN naar Nijmegen gekomen: vertel eens over die stap?
‘De voornaamste reden voor mijn terugkeer naar Nijmegen, is mijn vriendin. Zij heeft een onderzoeksplaats bij de afdeling Pathologie van het Radboudumc weten te bemachtigen. Dat is niet te bereizen vanuit Maastricht. Ik wist meteen dat ik haar zou volgen: mijn onderzoek bij de GGD in Heerlen zat in de afrondende fase, dus ook ik moest me voorbereiden op een nieuwe stap. En dan natuurlijk in de buurt van Nijmegen. Ik struinde internet af, maar wat ik tegenkwam was het allemaal net niet. Tot ik dacht aan de Gelderse evenknie van het Limburgse zorgnetwerk waar ik als GGD-onderzoeker contact mee had. Misschien had GAIN een vacature? En jawel hoor, GAIN zocht een programmamedewerker. Wat mij betreft een match made in heaven!’
Je deed onderzoek bij de GGD in Heerlen. Vertel daar eens iets over?
‘Ik heb gezondheidswetenschappen gestudeerd, met aansluitend een tweejarige onderzoeksmaster. Daarna deed ik promotieonderzoek bij de GGD Heerlen. Naar precies de onderwerpen waar GAIN zich mee bezighoudt: infectiepreventie en antibioticaresistentie. Onderzoek is geweldig, maar het gaat toch ook wel gepaard met veel gedoe. Dan heb ik het vooral over het publiceren van de uitkomsten. Voor iets wereldkundig wordt gemaakt, moet je slag-op-slag maken. Omdat je Engels niet goed genoeg is, omdat je aanpak nog wat moet worden bijgeschaafd, etc. Om dat een leven lang te doen … Nee, daar ben ik te pragmatisch voor; ik hou de snelheid er graag een beetje in.’
Inmiddels werk je ruim een maand voor GAIN. Wat zijn je eerste ervaringen?
‘Ik heb al met veel mensen gesproken en aan een aantal projecten gesnuffeld. Ik merk dat ik makkelijk kan meepraten; het zou met mijn achtergrond ook raar zijn als dat niet zo was. Het is me nog niet helemaal gelukt om de onderzoekspet af te zetten. Ik schiet nu en dan nog in de reflex om het voortouw te nemen. Om meteen te denken ‘Hoe gaan we dat project aanvliegen?’. Maar het is leuk om nu van de andere kant te kijken. Om initiatieven van anderen te ondersteunen. En bij te springen als dat nodig is.’
Je bent thuis in de wereld van GAIN. Waar merk je dat aan?
‘Ik ken de uitdagingen waar je mee te maken krijgt als je projecten opzet en uitvoert. En weet dus ook wat helpend is. Bijvoorbeeld een strakke planning opstellen, heldere doelen bepalen, valkuilen herkennen en omzeilen. Kortom, een stevige fundering leggen. Ik zie mezelf als GAIN’s ‘commissaris intern’, de funtionaris die bij verenigingen overzicht houdt op alle commissies, de voortgang bewaakt en ondersteunt waar nodig.’
Laatste vraag: Is het jou en je vriendin gelukt om woonruimte te vinden?
‘Poeh, dat was wel even een dingetje. Zoals voor iedereen in deze tijd. Maar gelukkig zijn we niet onder een brug geëindigd. Ik ben voor een maand ingetrokken bij mijn ouders en mijn vriendin vond onderdak bij haar tante. Op 30 juni kregen we de sleutel van ons huis in Wijchen. Nu nog wachten op de nieuwe bank en de keukentafel, maar dat is een luxeprobleem. We zijn weer samen, dat is het belangrijkste!’